Manumissio Wat sneu dat er geen slavernij meer bestaat,Ach, waarom ben ik toch, voor alles te laat.
Dat denk ik terwijl ik, mijn tuin sta te spitten,En precair op een ladder, mijn kas sta te witten;
Ach, waren dit graven. Het werk van slaven.Mijn rozenheg snoeien, de bladluis uitroeien,
De paadjes aanharken en woelmuizen vangen En hun eigenaar loven met vrolijke zangen.
Dahlia's scheuren, onkruiden wieden
En uit dankbaarheid mij hun dochters aanbieden
O, wat zou ik beminnen; een tuin vol slavinnen.
Maar daar is op mijn leeftijd niet meer aan te beginnen
Mijn tijd is de huidige
en helaas niet de vorige.
Mijn tuin is de eigenaar.
Op 4 april 2010 overleed de Nederlandse schrijver en essayist Rudy Kousbroek. Hij was 80 jaar. Onder het pseudoniem Jan Salie schreef hij in het geniep, samen met andere auteurs, jarenlang tuingedichten in het blad van het Amsterdamse volkstuincomplex Nieuw Vredelust. Een keuze uit deze jarenlange geheime productie verscheen in 2007 onder de titel: Tuin in de branding. (Manumissio= vrijlating als slaaf)
Stien Bruinaars
Geen opmerkingen:
Een reactie posten